Goedenavond,
Mijn naam is Jerry King Luther Afriyie. In het dagelijks leven ben ik artiest en vrijheidschrijver onder de naam Kno´Ledge Cesare.
Ik ben blij om jullie hier vanavond te zien. Ik ben blij dat jullie eindelijk zijn opgestaan. Het doet me goed om jullie zo strijdig te treffen. Er is iets mis met onze financiële toekomst en het doet me deugd dat er mensen zijn die hardop durven te zeggen: de rijken mogen ook een keertje aangepakt worden. Het is ongelooflijk dat onze vertegenwoordigers de ene dag zweren ons te vertegenwoordigen en vervolgens met open armen worden ontvangen bij hetzelfde bedrijf waar zij toezicht op moesten houden. Het komt een beetje verdacht over wanneer onze vertegenwoordigers zeggen ´we are broke´en vervolgens miljarden geven aan banken. Banken die het vertikken om kleine ondernemers te helpen omdat ze dat risicovol achten, maar geen nachtrust missen wanneer ze de mensen aan de top een miljoenenbonus geven. Er is iets goed mis met onze samenleving wanneer mensen aan de onderkant van een bedrijf zonder pardon op straat worden gezet en de mensen aan de top tegemoet worden gekomen aan hun ‘miljoenen euro’ wens. Vaders die voorheen met trots naar hun werk gingen worden nu ontmoedigd, studenten zijn door gaan studeren omdat ze de onzekere arbeidsmarkt niet durven te betreden en huizen staan leeg zonder meubilair. Alles is onzeker, behalve de bonus van de financiële elite.
Er is niets mis mee wanneer onze vertegenwoordigers zeggen, dat we de toekomst van het land moet waarborgen. Er is niets kwaads aan als ze zeggen: jongens, we kunnen niet alsmaar geld blijven geven aan organisaties zonder toezicht. Ik vind het heel goed dat ze streng optreden en resultaten willen zien van al het geld dat ´zogenaamd´ naar Afrika gaat. Ik zeg zogenaamd, omdat Afrika, vooral gewone Afrikanen, weinig van het geld zien. Instellingen en organisaties moeten zich kunnen verantwoorden als we vragen naar hun uitgaven. Want als je geld krijgt van de bevolking en je kunt je achteraf niet verantwoorden, ben je het geld niet waard: jij en je organisatie. Dus ik ben niet antitoezicht, integendeel. Waar ik, en ik denk vele anderen met mij, problemen mee hebben, is wie het toezicht houdt. Wie houdt het toezicht en ten koste van wie? In moeilijke tijden is het verstandig om te bezuinigen, maar wie krijgt de rekening op zijn bord? Wie moet straks de handen uit de zakken halen, de mouwen omhoog stropen en het herstelwerk uitvoeren? Hoe kunnen zij dat van u en mij vragen, terwijl de financiële elite in een jacuzzi champagne zit te drinken, van ons belastinggeld? Wie kan straks een bank uitlopen met ruim 20 miljoen aan bonus en wie komt op straat te staan met zijn gezin? Wie gaat op vakantie met een dikke bonus en wie gaat naar de voedselbank? Dit zijn cruciale vraagstukken die we aan de kaak moeten stellen. Het is een groot onrecht wat in ons land en in de rest van de wereld gebeurt. De economisch crisis is wereldwijd gebruikt om de armen uit te melken en de rijken te belonen. Laat de critici maar zeggen wat ze willen, deze strijd is nuttig. Meer dan nuttig, deze strijd is nodig.
Geschiedenis leert dat wanneer de mensen opstaan, politieke partijen – meestal opposities – zich verenigen met de actievoerders. Daar is niks mis mee en je moet het verwelkomen. Maar pas op: wat van de mensen is, moet van de mensen blijven. Blijf het gezicht van deze movement. Ik wil niet een politicus bij Koffietijd zien uitleggen waarom wij boos zijn. Wij kunnen voor onszelf spreken en als het moet heb ik er alle vertrouwen in dat we voor ons zelf kunnen opkomen. Ik zeg dit omdat het heel belangrijk is dat je laat zien dat dit niet politiek gemotiveerd is, of is geworden. Dit zijn de gewone mensen die zeggen: Jezus, we weten na bijna vier jaar nog steeds niet wie – behalve ons – de rekening van de crisis moet betalen. Iedereen wordt links en rechts tegemoet gekomen maar de gewone man en vrouw krijgen een broodje aap verhaal. Als dit een beweging van de mensen voor de mensen moet zijn, dan moeten de mensen het blijven leiden en niet uit handen geven. Zodra je je laat leiden door een politieke partij verlies je een deel van de actievoerders. Blijf bij elkaar, inspireer elkaar en zet deze strijd onverminderd door.
We zijn vanavond hier met zijn allen, we hebben mensen van verschillende komaf, we hebben ouders en studenten. We stemmen niet op dezelfde partij en we hebben niet hetzelfde geloof. We zijn hier omdat we dezelfde zorgen delen. We maken ons terecht zorgen over de financiële toekomst van ons land. Dezelfde mensen die ons in deze crisis hebben gebracht zitten nog op hun plek. Het is beangstigend. Als de bewaker van je complex in een huis inbreekt, zou je het nog accepteren dat hij het complex blijft bewaken? Deze onzin moet afgelopen zijn en ´common sense´ mag weer toetreden. Wij de mensen verdienen veel beter dan dit. En vanavond eisen we dat waar we recht op hebben: een eerlijke samenleving. Dit is de eis en de wil van de mensen en onze (gekozen) vertegenwoordigers hebben geen andere keuze dan de wil van de mensen aan te horen, te respecteren en uit te oefenen.
Ik wens u een prettige avond.
Geschreven door Jerry K.L. Afriyie (Kno’Ledge Cesare), oprichter Stichting Soul Rebel Movement. Voorgedragen op 17 oktober op het Beursplein te Amsterdam.