Skip links

Jerry Afriyie: Nieuwe rolmodellen ‘Wat u vrijwilliger noemt, noem ik rolmodellen.’

Speech Jerry Afriyie: Nieuwe rolmodellen
‘Wat u vrijwilliger noemt, noem ik rolmodellen.’

Goedemiddag,

Bedankt voor uw komst. Mijn naam is Jerry Afriyie. In ben de oprichter van stichting Soul Rebel Movement. In het dagelijks leven ben ik dichter, heb ik een grote mond en een klein hart en ben ik vader van twee prachtige protesterende kinderen. Ik ben in 2000 begonnen met Soul Rebel Movement om een steentje bij te dragen aan onze gemeenschap. Van jongs af aan stel ik aan mijzelf de volgende vragen: wat kan ik doen tegen ongelijkheid? Hoe kan ik mijzelf betekenisvol maken in mijn gemeenschap? En hoe kan het dat mensen doen alsof zij niet de ongelijkheid zien die ik zie?

Het heeft mij altijd gefascineerd, hoe wij onrecht en ongelijkheid in de wereld normaal vinden, of liever gezegd normaal zijn gaan vinden. Als er elders oorlog is, kijken wij er niet meer van op. We halen onze schouders op en zeggen: ‘Overal is oorlog.’ Wij kijken naar Palestina en denken: ‘Tja, wat kan je daar tegen doen?’ Worden wij met kinderslavernij geconfronteerd dan zeggen we, voor het gemak denk ik: ‘Ik ben ook een slaaf. Mijn werkgever is mijn baas.’ Vaak doet het ons niet veel wat anderen overkomt, en als het ons wel iets doet, raakt het ons niet. Althans het raakt ons niet diep genoeg om er iets aan te doen. Empathie zie ik als een wifirouter. Hoe verder je van de ander staat, hoe slechter het bereik.

Rolmodellen
Gelukkig hebben wij in onze gemeenschap mensen die daar anders over denken en bereid zijn om een verbinding te leggen zonder er een prijskaartje aan te hangen. Ik noem ze de rolmodellen van de gemeenschap. Soms hebben ze een naam en een gezicht, maar meestal zijn ze onzichtbaar. Ondanks de uitdagingen die zij zelf kennen, vinden zij tijd en aandacht voor de uitdagingen die u en ik voor de boeg hebben. Ze zijn actief in de gemeenschap waar ik graag ben en ‘s avonds mijn hoofd te ruste leg.

Ondanks de eindeloze positieve dingen die Amsterdam Zuidoost rijk is, moeten wij als gemeenschap ook aan onszelf werken. Ook binnen de gemeenschap kunnen wij nog veel voor elkaar betekenen. Vraag het maar aan de ontelbare vrijwilligers die dagelijks hun eigen belang opzij zetten, soms hun kinderen alleen thuis moeten laten en zonder eigen gewin opkomen voor een positiever Zuidoost. Deze krachten doen dat niet met politieke ambitie in hun achterhoofd. Ze krijgen er niet voor betaald om tot ‘s avonds laat activiteiten en uitjes te plannen voor onze kinderen en ouderen. Soms vechten ze met de printer en een andere keer met Microsoft Word omdat zij zelf een flyer moeten maken wegens geldgebrek. Ze doen het omdat ze vinden dat je dat als mens voor jouw medemens doet.

Zonder vrijwilligers zou de samenleving leeg en kil zijn. Vrijwilligers zijn dan ook meer dan wat de naam doet vermoeden. Vrijwilligers zijn rolmodellen. Zij doen dingen vanuit het hart. Waar iemand anders niet voor minder dan €1.000 uit zijn of haar bed zal stappen, staan zij kosteloos en met een zelden vertoonde trots mensen bij. Ze behandelen andermans kinderen als hun eigen kinderen, ze zien ouderen als hun eigen moeders en vaders of opa’s en oma’s. Dat is voor mij een rolmodel. Niet een artiest of sporter die met kapitaal wordt betaald om zijn of haar hand uit te steken. De rolmodellen waarover ik het heb, mijn persoonlijke rolmodellen, laten de samenleving zien dat het leven niet alleen om geld draait. Dat iets voor de anderen doen zonder iets terug te verwachten heel stoer kan zijn. En je weet hoe stoer onze kinderen willen zijn. Dus bij deze kinderen: wees trots en vooral stoer. Er zijn genoeg rolmodellen in Amsterdam Zuidoost.

Wat u vrijwilligers noemt, noem ik rolmodellen. Ik put kracht uit de mens die niet alleen voor zichzelf gaat, maar af en toe om zich heen kijkt en anderen meeneemt. Ik raak geïnspireerd door de alleenstaande moeder die naast alles ook nog de buurvrouw die slecht ter been is wekelijks begeleidt naar de huisarts. Ik raak buiten mijzelf, vol liefde en positiviteit, wanneer ik u op straat tegenkom of in uw gezelschap mag zijn. Uw werk en inzet raakt niet alleen mij. Kinderen worden trots op zichzelf wanneer zij mensen om zich heen hebben op wie zij trots kunnen zijn. Op u kunnen ze trots zijn.

Bedankt voor uw inzet voor een beter Amsterdam Zuidoost, en zo voor een betere wereld waar mijn kinderen in op mogen groeien.

Dank u wel!

 

Bovenstaande speech werd voorgedragen tijdens de uitreiking van ‘Zuidoost Positief Award 2015’ op 12 december 2015 in Amsterdam Zuidoost.

Leave a comment